Παιχνίδια μιας άλλης εποχής!

Είτε μεγάλωσες σε χωριό είτε σε πόλη, σίγουρα θα βλέπεις την διαφορά με το πέρασμα των χρόνων. Πως παίζαμε εμείς τότε και πως παίζουν τα παιδιά μας τώρα! Εμείς τότε είχαμε καθημερινή, στενή επαφή με τους φίλους μας. Τα παιδιά μας τώρα έχουν; Η έλλειψη παιχνιδιών, μας ωθούσε σε ευρηματικές και αυτοσχέδιες λύσεις για ψυχαγωγία και παιχνίδια μιας άλλης εποχής. Τα σημερινά παιδιά έχουν πληθώρα παιχνιδιών και τις περισσότερες φορές δεν ασχολούνται μ’ αυτά αλλά με τα tablet και τα κινητά τηλέφωνα. Ας θυμηθούμε τι παιχνίδια παίζαμε εμείς τότε και ας τα προτείνουμε στα παιδιά μας!

Μακριά γαϊδούρα…

Η μακριά γαϊδούρα παίζονταν από δυο ομάδες αγοριών και ένα άλλο παιδί που έκανε τη μάνα, ο οποίος  στέκονταν όρθιος και ακουμπούσε το πίσω μέρος του σώματός  του σε σταθερό μέρος όπως ένας τοίχος ή δέντρο. Τα παιδιά της μιας ομάδας έσκυβαν το ένα πίσω από το άλλο  και ο πρώτος απ’ αυτούς, μπροστά από τη μάνα και γίνονταν η μακριά γαϊδούρα. Τα παιδιά της άλλης ομάδας πηδούσαν πάνω τους με τρόπο, ώστε να μην πέσουν και να υπάρχει χώρος για τους επόμενους. Προσπαθούσαν να φθάσουν όσο πιο μπροστά γίνεται, ώστε όλη η ομάδα να καβαλικέψει και να μην πέσει όλο το βάρος στους τελευταίους της άλλης ομάδας και πέσουν. Το πρώτο παιδί που πηδούσε έδειχνε στην μάνα κάποια δάχτυλα του χεριού του. Ένα παιδί από την άλλη ομάδα  πρέπει να μαντέψει σωστά. Αν μάντευε σωστά ή αν κάποιος έπεφτε από τη γαϊδούρα, τότε έχανε η ομάδα και έπρεπε να αλλάξουν ρόλους, να πάρουν τη θέση  της άλλης ομάδας, αλλιώς συνέχιζαν μέχρι να χάσουν το παιχνίδι και πάει λέγοντας.

Σκαμνάκια…

Όταν είχανε πολύ λίγο χρόνο για κάποιο παιχνίδι αλλά υπήρχε όρεξη για κάτι γρήγορο, τα σκαμνάκια ήταν ότι καλύτερο. Δηλαδή  έσκυβαν όλα τα παιδιά με τη σειρά και σε απόσταση το ένα από το άλλο περίπου τρία μέτρα  ή και λιγότερο αν δεν υπήρχε χώρος. Το τελευταίο παιδί στηρίζοντας  τα χέρια του στις πλάτες των σκυμμένων παιδιών περνούσε από πάνω τους  μέχρι τον τελευταίο, οπότε ερχόταν η σειρά  του για επίκυψη και να συνεχιστεί το παιχνίδι μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι για το τέλος του διαλείμματος γιατί συνήθως αυτή τη λίγη ώρα  μπορούσαν να ξεμουδιάσουν και να γελάσουν με τις τούμπες που έκαναν διάφοροι αδέξιοι συμμαθητές τους.

Καμήλα…

Η Καμήλα παίζονταν από δυο ομάδες αγοριών και ένα παιδί από την κάθε ομάδα που ήταν σκυφτή έκανε τον καμηλιέρη. Τα παιδιά της μιας ομάδας αγκαλιάζονταν σε κύκλο με τα κεφάλια σκυμμένα προς τα κάτω. Αυτή ήταν η καμήλα. Τα άλλα παιδιά προσπαθούσαν να ανέβουν στην καμήλα χωρίς να τους κλοτσήσει ο καμηλιέρης. Ο καμηλιέρης  προσπαθεί να χτυπήσει με μια  ζώνη τους αντίπαλους και όποιον  χτυπήσει βγαίνει εκτός παιχνιδιού. Αν ο καμηλιέρης κάψει όλους τους παίχτες τότε κερδίζει η ομάδα του. Άν η καμήλα πέσει, συνήθως από το βάρος ή κακή τοποθέτηση, τότε κερδίζει η ομάδα που προσπαθεί ν’  ανεβεί και συνεχίζεται.

Κεραμιδάκια ή Τζαμί…

Αποτελείται από δυο ομάδες με τον ίδιο αριθμό παιχτών. Η μία ομάδα προσπαθεί να γκρεμίσει τα κεραμιδάκια, ένα πύργο από μικρά κομμάτια κεραμίδας, που βρίσκονται μέσα σε ένα κύκλο, με μια μπάλα, συνήθως από ραμμένα κομμάτια ύφασμα. Χωρίζονταν λοιπόν σε δυο ομάδες. Η μια ομάδα έπρεπε να στήσει τα τις κεραμίδες ή πέτρες, το ένα πάνω στο άλλο. Ένα παιδί ήταν πίσω από τα κεραμιδάκια και μάζευε τη μπάλα που έριχναν από την άλλη ομάδα στην προσπάθειά τους να ρίξουν τον μικρό πύργο από κομμάτια κεραμίδας. Αφού τα έριχναν, η μία ομάδα με την  μπάλα προσπαθούσε να πετύχει παίχτες από την άλλη ομάδα, να τους κάψει,  οι οποίοι προσπαθούν με τη σειρά τους να στήσουν τα κεραμιδάκια στην αρχική τους θέση. Όποιος καίγονταν  έβγαινε από το παιχνίδι. Όταν καίγονταν όλοι τελείωνε και το παιχνίδι. Αν η αντίπαλη ομάδα προλάβαινε να χτίσει τον πύργο πριν τους κάψουν, ήταν αυτοί νικητές.

Σαλίγκαρος…

Με ένα ξύλο, μια κεραμίδα ή ένα αιχμηρό αντικείμενο  χαράζουν στο έδαφος ένα σαλίγκαρο και με κλήρωση ορίζουν πιο παιδί θα παίξει πρώτο και θα χαράξει τα “πατήματα”. Το πρώτο παιδί αρχίζει το κουτσό, πετώντας το κεραμίδι ή την πέτρα του στο πρώτο πάτημα. Εκεί θα πηδήσει κουτσό και πάλι κουτσό  θα σπρώξει το κεραμίδι του στο δεύτερο πάτημα κ.ο.κ. ως το κέντρο του σαλίγκαρου, όπου έχει δικαίωμα να πατήσει και με τα δυο πόδια για να ξεκουραστεί λίγο. Κατόπιν επιστρέφει με τον ίδιο τρόπο. Αν φτάσει έξω ομαλά, τότε κάνει ένα γύρο. Αν είτε το κεραμίδι ή η πέτρα του πέσει στη διαχωριστική γραμμή, είτε το πατήσει αυτό, είτε πατήσει κάτω και με τα δύο πόδια, τότε βγαίνει από το παιχνίδι και αρχίζει το δεύτερο. Κερδίζει όποιο παιδί κάνει τους περισσότερους γύρους.

Μήλα…

Δύο παιδιά χωρίζονται και αποτελούν τα “τέρματα”. Χαράζονται δύο γραμμές σε απόσταση δέκα περίπου βήματα η μια από την άλλη. Οι δυο αυτές γραμμές είναι τα τέρματα και πίσω από αυτές τις γραμμές στέκονται οι δυο παίκτες. Αριστερά από τις γραμμές χαράζεται μια άλλη που από πίσω της πηγαίνουν και στέκονται τα υπόλοιπα παιδιά. Με κλήρο ορίζουν ποιος από τα τέρματα θα ρίξει πρώτος την μπάλα για να χτυπήσει ένα από τα παιδιά που βρίσκονται στο κέντρο. Αυτά τα παιδιά πρέπει όλη την ώρα να τρέχουν από την μια άκρη στην άλλη για να μην χτυπηθούν. Αν αυτός που θα ρίξει την μπάλα δεν πετύχει κανένα, τότε βγαίνει και στέκεται πίσω από την αριστερή γραμμή. Με τη σειρά του ρίχνει την μπάλα ο άλλος. Όταν το παιδί που πετάει την μπάλα για να χτυπήσει κάποιο από τα παιδιά  για να φύγει από το παιχνίδι, τότε αν κάποιο παιδί πιάσει την μπάλα και την κρατήσει, κερδίζει ένα μήλο και δεν βγαίνει από το παιχνίδι, αν πάλι κάποιο παιδί πιάνει πολλά μήλα, μπορεί να χαρίσει σε κάποιο άλλο που έχει φύγει από το παιχνίδι και έτσι ξαναμπαίνει, ή τα κράτα για το τέλος που μένει, για να κερδίσει. Όταν χτυπηθεί μια φορά αφαιρείτε ένα μήλο, και έτσι ξαναρχίζουν το παιχνίδι με τους ίδιους παίχτες. Όταν μείνει μονάχα ένα παιδί στο κέντρο τότε παίζονται τα μήλα, δηλαδή θα χτυπηθούν δώδεκα μπαλιές, έξι από κάθε τέρμα. Πρώτα ρίχνει ο ένας λέγοντας “Ένα μήλο”, έπειτα ο άλλος “Δύο μήλα!” κλπ. Το παιδί που είναι στη μέση τρέχει και κάνει κάθε είδους κινήσεις ώστε να αποφύγει την μπάλα. Αν χτυπηθεί τότε χάνει και το παιχνίδι ξαναρχίζει με νέα τέρματα, αν τα καταφέρει να μην χτυπηθεί έχει το δικαίωμα να ξανακαλέσει όλους του παίκτες και να αρχίσει το παιχνίδι με τα ίδια τέρματα.