Νοσηλεύτρια! Από ηρωίδα, μίασμα!

Πραγματικά, με συγκλόνισε η ανταπόκριση που είχε το άρθρο για το Mobbing, το εργασιακό bullying. Δεχτήκαμε πολλά mail από δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους στον τομέα της υγείας, νοσηλευτές, μάγειρες σε νοσοκομεία, γιατρούς και φαρμακοποιούς. Τι μας είπαν; ΓΙΑΤΙ; Όλα τα μηνύματα ξεκινούσαν με ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ!

Εργασία χωρίς ωράριο…

Φυσικά, και οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας έχουν ωράριο. Τι ωράριο όμως; Κυριακές, Χριστούγεννα, Πάσχα και πολλές άλλες μέρες που συνήθως περνάμε οικογενειακά, αυτοί εργάζονται. Έχουν “χάσει” τις μέρες, ιδιαίτερα όταν δουλεύουν ξενύχτι. Τρέχουν πάντα πρώτοι σε κάθε περιστατικό και το φροντίζουν μέχρι να έρθει ο γιατρός. Κάνουν την “βρόμικη” δουλειά θα έλεγε κανείς. Περιποιούνται τραύματα, δένουν σπασίματα, φροντίζουν ηλικιωμένους. Αναλόγως την θέση τους βοηθούν ασθενείς και γιατρούς.

Νοσηλεύτρια εν έτη 2020…

Πάμε ένα χρόνο πίσω… Το 2020, με τον νέο κορονοϊό να μας χτυπά την πόρτα, οι νοσηλεύτριες ήταν στην πρώτη γραμμή. Έρχονταν σε άμεση επαφή με κάθε πιθανό κρούσμα ώστε να το φροντίσουν και να παρέχουν ασφαλή εισαγωγή στα εκάστοτε νοσοκομεία. Φρόντιζαν τους ασθενείς, με κίνδυνο την δική τους υγεία και τους έδιναν κουράγιο για να συνεχίσουν να ελπίζουν. Όλη η Ελλάδα ή μάλλον ολόκληρος ο κόσμος αναγνώρισε επιτέλους την αξία τους. Ήταν οι ήρωες και οι ηρωίδες μας! Τους χειροκροτήσαμε!

Νοσηλεύτρια εν έτη 2021…

Και ξαφνικά… Είναι μίασμα! Είναι 10.000 ψεκασμένοι. Στον Καιάδα. ΓΙΑΤΙ; Ρωτάνε οι άνθρωποι, γιατί; Επειδή δεν θέλω; Επειδή φοβάμαι; Γιατί να εμβολιστώ άμα δεν θέλω ή φοβάμαι; Όταν ήμουν στην πρώτη γραμμή ποιος νοιάστηκε; Κανείς. Τώρα με αναγκάζουν. Όταν εγώ νοσούσα, επειδή φρόντιζα τους ασθενείς, ποιος νοιάστηκε; Κανείς. Με εκμεταλλεύτηκαν όσο μπορούσαν. Μου ήπιαν το αίμα εν μέσω πανδημίας. Και τώρα τι; Με πετάνε; Μου δείχνουν τον δρόμο προς την έξοδο. Πού ήταν η ατομική ευθύνη τότε; Αλλά ξέρω, δουλειά μου είναι. Και πρέπει πάλι εγώ να θυσιαστώ. Πάλι στην πρώτη γραμμή. Αυτή την φορά να χάσω την δουλειά μου, που πάλεψα να την βρω και να την κρατήσω τόσα χρόνια. Αν αυτό δεν είναι ένα “νόμιμο” εργασιακό bullying τότε τι είναι;

Νομίζω πως έπρεπε να ακουστεί η φωνή τους!